نقش با ترکیبی از رنگ، خط و شعر | گزارشی از نمایشگاه «الواح» در نگارخانه رادین
نمایشگاه «الواح» در نگارخانه رادین برگزار شد.
ریحانه موسوی | شهرآرانیوز؛ در ورودی نگارخانه رادین راهرو باریکی قرار دارد که چندین تابلو خوش نویسی شده به قلم ابوالفضل حسینی روی دیوار آن نصب شده است. پس از آن وارد فضای چندبعدی نگارخانه می‌شویم. آنجا تعداد زیادی تابلو وجود دارد و همان گونه که از نام نمایشگاه برمی آید، قاب‌هایی مشتمل بر خط، رنگ، شعر و نقش خودنمایی می‌کنند. در این تابلو‌های خوش نویسی شده رنگ‌هایی به کار رفته است که عمدتا شاد هستند و مخاطب را به خود جذب می‌کنند.
در گوشه‌ای از نگارخانه، این آثار به وسیله دیتاپروژکتور روی دیوار نمایش داده می‌شود؛ چون تعداد آثار زیاد است و با وجود بزرگ بودن فضای نگارخانه، هنرمند نتوانسته است همه آن‌ها را در نمایشگاه قرار دهد. در حاشیه نمایشگاه آثار خط، رنگ، شعر و نقش با عنوان «الواح» از آثار ابوالفضل حسینی، با او گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.
خدمت در منطقه محروم، زمینه ساز حرکت به سمت هنر
ابوالفضل حسینی که دانش آموخته مقطع دکترای رشته داروسازی است، بیست سالی می‌شود که در یکی از مناطق محروم استان خراسان رضوی در شهرستان بجستان داروخانه دارد و زیستش در آن منطقه را در هنری که ارائه داده است، بی تأثیر نمی‌داند. این هنرمند گنابادی بیان می‌کند: مطالعه در حوزه هنر و ادبیات از ابتدا از ضروریات تربیتی ما بود، من به هنر علاقه‌مند بودم و در دوران تحصیلم نیز کار‌های هنری انجام می‌دادم.
وی ادامه می‌دهد: من به دلیل آشنایی با کار‌های مختلف در حوزه‌های متفاوتی فعالیت داشته ام. نقاشی می‌کنم، در کار ادبیات نیز دو مجموعه شعر در گذشته به چاپ رسانده ام. در حوزه علمی نیز تألیف، پژوهش و ترجمه‌هایی داشته ام. همچنین در زمینه فرهنگ عامه نیز یک پژوهش گروهی به نام «فرهنگ مردم گناباد» دارم. سال هاست که در حوزه نقد ادبی و شعر نیز فعال هستم.
این هنرمند می‌افزاید: من علاقه دارم که دانش ها، فنون و مهارت‌های مختلف را به یکدیگر مرتبط کنم. این پروژه تلاشی در این زمینه است و می‌خواهد درسی را که خودم فرا گرفته ام، بیان کند. آن درس هم این است که زیست امروز فقط باتوجه به جزئیات ممکن نیست، بلکه باید نگاه کلی تر، مرتبط‌تر و چندبعدی تری به مسائل داشت.
آثارم محصول پژوهش است
حسینی با بیان اینکه چهل تابلو از آثارم در نمایشگاه «الواح» وجود دارد، بیان می‌کند: این نمایشگاه بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر است که بعد از یک پژوهش در مبانی خوش نویسی و فرم‌های بصری هنرهای تجسمی ایرانی به دست آمده است. او درباره انتخاب اشعار اظهار می‌کند: می‌دانیم که انتخاب شعر در خوش نویسی یکی از مراحل کمال اثر هنری است و حتی باید جزو مراتب کمال خوش نویس نیز باشد. در هنرهای تجسمی ما، هر چیزی لیاقت آنکه نگاشته شود به ویژه با خط خوش را ندارد و حتما از یک پالودگی برخوردار بوده است؛ بنابراین یافتن این محتوا نیز خودش بخشی از تربیت هنرمند مشرق زمین است.
خطاطی ماهیت همه آثارم است
حسینی ادامه می‌دهد: ماهیت آثار موجود در این نمایشگاه خطاطی است. این کار‌ها محصول جانبی یک پژوهش بوده است که در آن ابتدا خط نوشته و نقش ایجاد می‌شود؛ وی درباره آثارش بیان می‌کند: کاری که من انجام دادم، این بود که از فرم‌هایی که هر یک از حروف، کلمه ها، سطر‌ها و قطعات فراهم کرد و در اختیار من قرار داد، استقبال کردم و آرام آرام به جست وجوی این‌ها رفتم. این پروژه مانند یک باستان شناس که تکه‌ها را کنار هم قرار می‌دهد، در جست وجوی رگه‌ها و ریشه‌های هنر، ادبیات و شعر سرزمین ماست.
وی این هنر را در شمول نقاشی خط نمی‌داند و درباره دلیل آن بیان می‌کند: نقاشی خط در ساختار خط دست می‌برد. اینجا ما زیاد با ساختار خط کار نداریم، بلکه سعی کرده ایم ببینیم اجزای این خط و حروف چه امکاناتی به ما می‌دهند تا کار‌های بصری را در مقیاس بزرگ‌تر از واژه، سطر و بعد کل قطعه اقتباس و نقشی را ایجاد کنیم.
حسینی یادآور می‌شود: این آثار از یک افق تاریخی، اجتماعی و فرهنگی مشترک یعنی دوره سبک خراسانی می‌آیند؛ بنابراین می‌بینیم که تقریبا رنگ بندی متحدی دارند که همه گزینه‌ها و رنگ‌ها در کنار هم قرار می‌گیرند؛ فارغ از اینکه یک ارزش زیبایی شناسی بیاید و حکم کند که کدام رنگ است و کدام نقش. به بیان دیگر نوعی بدویت در رنگ، نقش و فرم دیده می‌شود که به کهنه بودن یا عتیق بودن آن محتوا، ادبیات و هنرهای تجسمی ایرانی مربوط است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
